Let it snow , let it snow...

Çocukluğumdaki kışları özlediğimi hissediyordum epeydir. Yılın ilk karında duydugumuz heyecan, kaydıraklarla kaymayı dört gözle bekleyişimiz, bembeyaz bir örtü ile kaplanan muhteşem bir doğa, annelerimizin sadece gözlerimiz açıkta kalacak şekilde bizi giydirişi, sonra iç çamaşırımıza kadar ıslanmış vaziyette eve dönüşümüz ve  üşümekten  renk değiştirmiş parmaklarımıza rağmen sıcacık yüreklerimiz vardı.
Dün gibi anımsıyorum köpekler soğukta üşüdüğü için evden battaniye çalma girişimimi...
Eşimin teşhisine göre ise çocuk olmayı özlemiş de olabilirim!

Nitekim zaman geçiyor; çok güzel bir çocukluk ve çarklar arasında sıkışmış ,at yarışı gibi sınavlara hazırlanığımız bir ergenlikten sonra; bugünümüzü güzel anlamlı yarınımızı umutlu kılmak için üzerimize düşeni yapıyoruz ve  bu şekilde düşünerek yaşamak bile bizi yorduğunu fark edip suçu büyük şehirde yaşamaya atıyoruz.


Sizden geçmişe takılıp kalmanızı istemeyeceğim elbette; bugün alın elinize kahvenizi oturun camın önüne ve açın size yüklediğim bu müzikleri bir kaç dakika da olsa ayırın kendinize... Sonra ne mi olacak? Dinleyin bakalım içinizdeki çocuğu neler fısıldayacak size...

Çocukluğumuzu ve içimizdeki çocuğu bu kadar özlememek dilekleriyle!

 http://fizy.com/#s/3w8wh4

http://fizy.com/#s/3w4q6y

Resimlerin kaynağı Pinterest.